SŁOŃCE NA WSCHODZIE, NA ZACHODZIE KSIĘŻYC.
SEN O NOCY LETNIEJ.
parada lampionów
Wieczorna parada – w miastach, wśród drzew i parków. Niesforna i przewrotna w akacji, porywa widzów do tańca, ujmuje śpiewem, wodzi na pokuszenie muzyką i korowodami, nie grzeszy prowokacją.
Rozświetla noc wielkimi lampionami-maskami, których światłem są tylko drgające świece, ukryte wewnątrz. W postaciach mitycznych stworów: jednorożca, byka, konia, ryby, smoka – ukryci są aktorzy, dzwony i dzwonki.
W spektaklu nie ma słów, jest siła muzyki granej na żywo, śpiew ludzkiego głosu.
Spektakl grany ciepłą letnią nocą lub jesienią, o zmierzchu i po zachodzie słońca – łączy dalekie brzmienia szekspirowskiego dramatu z pogańskim obrzędem Nocy Kupały. Jest fuzją zachodniej mitologii ze wschodnim mistycyzmem.
spektakl plenerowy, parada
